Welkom

Jambo!! (begroeting in Swahili)

Hier zal je mijn 'avonturen' in Kenia mee kunnen volgen.
Feel free om zelf ook te reageren!

Kwaheri (tot ziens)

zondag 19 februari 2012

Foto's

Deze computerleek heeft nog niet goed door hoe ze foto's op haar blog moet posten. Op facebook staan er wel heel wat! Ga daar zeker eens een kijkje nemen, als je geïnteresseerd bent.

zaterdag 18 februari 2012

Eindelijk tijd om te bloggen...

Aankomst
Zondag zijn we hier veilig en wel aangekomen. Het was meteen een kleine 50°C warmer dan bij ons vertrek in België. Puffen! Op de luchthaven zijn Katrien, Hilde, Jackson en Michael ons en al onze bagage komen halen met de matatu. De eerste indrukken waren overweldigend, maar ongelooflijk mooi.
Eens aangekomen zijn we dan meteen naar de volunteers houses gegaan. Ik kreeg het al een beetje benauwd bij het zien van een twintigtal sprinkhanen (fuuuuck!), gecko’s, en een heleboel andere (grote) insecten. Maar wees gerust, ondertussen krijg ik geen hartaanvallen meer bij het zien van beesten. Ik sprint zelfs niet meer door het gras om sprinkhanen te vermijden. Misschien komt dit wel omdat het hier gewoon te warm is om kei hard te lopen, maar toch… Applausje voor mezelf!
De volunteers houses zijn heel praktisch en echt prachtig gelegen. We hebben alles wat we nodig hebben, zelfs een eigen huis-vleermuis genaamd Pim. Enkel het water van de douches is wat koud voor sommigen, maar wel heel verfrissend na een hete, zweterige plakdag. Stijn heeft inmiddels ook al wel enkele kakkerlakken moeten liquideren. Hahaha!

Na de kennismaking met onze huisjes, zijn we met z’n allen gaan eten in Wansiki (ofzoiets). Heel lekkere pizza’s en andere gerechten, voor amper €4 = 400 Kenyan Shilling. ’s Vrijdags zelfs maar €2. Vanaf vandaag zal dit dus een wekelijkse gewoonte worden! Je zal nu denken: “Waarom pizza en geen African food?”. Het antwoord is heel simpel: onze maag en darmen kunnen dat nog niet aan. Dat is iets voor de volgende weken…
Ja, en het spreekt voor zich dat we de eerste avond vroeg in ons (hopelijk!) malariamuggenvrije bedje gekropen zijn, want we waren allemaal doodop.

1ste dag
’s Ochtends werden we al vroeg onthaald door wel 340 zingende kindjes op de school. Kippenvelmoment!
We hebben daar dan ook kennis gemaakt met de belangrijkste personeelsleden. En dan was het al snel middag, dus tijd voor de lunch. We zijn gaan eten in een toeristisch restaurantje aan het shoppingcenter, waar we later die dag nog moesten zijn. We moesten namelijk alle basisproducten, lees: waspoeder, rijst, Malarone,… nog in huis halen. Bovendien zijn we dan nog rondgeleid in die buurt, zodat we wisten waar de dokter en het ziekenhuis waren.
Na al deze praktische zaken, konden we e-i-n-d-e-l-i-j-k naar het strand, Diani beach. Een paradijslijk wit zandstrand. Onbeschrijflijk mooi! Geen woorden voor… Op het strand zijn we dan in ‘the fourty thieves’, een strandbar, iets gaan drinken. Het was heel gezellig en ook Hilde – één van de teamleden – heeft een leuke verjaardag beleefd, hoop ik.

’s Avonds hebben we voor de eerste keer zelf gekookt: rijst met curry in kokosmelk en groenten uit de plaatselijke shops. Een voltreffer! We hebben na het eten ook ineens ons hele weekmenu samengesteld, zodat we gerichter konden gaan winkelen op woensdag.
Van Katrien moeten we elke dag samen op het terras ontbijten en eten. Dat was voor ons absoluut geen zware opdracht. Ik ben die avond zelfs iets té lang blijven hangen, want ik kon er dinsdag niet zo goed uit. Het is dan ook zo gezellig om met z’n allen hier tot ’s avonds laat te kunnen babbelen en chillen. Bovendien is het supergrappig om te wachten tot Pimmeke zijn vleugels openslaat en er paniek ontstaat. Hahaha!

Observatiedagen
’s Ochtends is er een ochtendritueel met de hele school. Er worden liederen gezongen en de vlaggen worden gehesen. Dit is echt hartverwarmend. Het samenhorigheidsgevoel wordt hierdoor nogmaals bevestigd.

We werden al vroeg op school verwacht en kregen per twee een klas toegewezen om te gaan observeren. Dit was erg leerrijk, maar soms ook grappig. Eigenlijk is moeilijk te vergelijken met de manier van onderwijzen in België, maar ik ga een poging doen… Om te beginnen gaat alles er heel ‘chill’ aan toe. African time is hier duidelijk voelbaar. Ook is er niet zoveel materiaal voor handen als in de Belgische klasjes, maar toch kunnen de leerkrachten zich hier heel goed behelpen. Over de leerkrachten gesproken… Ik vond dat ze stuk voor stuk heel gepassioneerd, geduldig en voorbeeldig voor de klas stonden. Daar zouden Belgische juffen en meesters wat van kunnen opsteken!
De leerlingen krijgen 2 keer per dag eten op school. Dat is voor sommige leerlingen ook de reden waarom ze naar school komen. ’s Morgens krijgen ze porridge; een dikke, warme, havermoutachtige pap. ’s Middags krijgen ze rijst met bonen. Het valt me op dat sommige kinderen beduidend meer krijgen dan anderen. Ik denk dat hier wel een logische verklaring voor zal zijn… 

Na de lessen hebben de leerlingen ‘Clubs and societies’. Ze kunnen kiezen tussen ‘Scouting’, ‘Music’, ‘Wildlife’, ‘Christian Union’, ‘Islamic Religion’, ‘Young farmers club’ en ‘Debate’. Je zal je misschien afvragen waarom ze na zo’n lange dag nog ‘Clubs’ moeten kiezen. Wel, dat is omdat de Kenianen van mening zijn dat de beste scholen diegene zijn die het langst duren. Voor alles is hier dus een logische verklaring!

Om je een idee te geven over de dagindeling van de kinderen:
-       Free time (om huiswerk te maken)
-       2 lessen
-       Speeltijd met ochtendeten
-       2 lessen
-       Middag met middageten
-       2 lessen
-       Free time (om huiswerk te maken)
-       Clubs of zwemmen

Op vrijdag worden de clubs vervangen door een uitstap naar het strand. Alle leerlingen krijgen een gekleurde badmuts – zo zijn ze duidelijk herkenbaar. Vorige maand is er nog een leerling (wel van een andere school) verdronken in de zee. De mensen die naar het kind gezocht hadden, dachten dat een gekleurd mutsje wel zou geholpen hebben bij het zoeken. Een zwart hoofdje in een donkere zee is namelijk erg moeilijk zichtbaar. Vandaar ;)

Vrije dagen
’s Woendags, ’s zaterdags en ’s zondags zijn we vrij. Die vrije momenten zijn normaal gezien bedoeld om te koken, te wassen, lessen voor te bereiden, spelletjes in elkaar te steken en noem maar op. Momenteel (door de observatieweek) zijn dit wel nog echt vrije momenten want we moeten enkel koken en wassen. We kunnen dus nog volop genieten van het paradijselijke strand dat zich op wandelafstand bevindt.

1ste leerjaar
Deze week moesten we een klas kiezen waarin we de volgende maanden stage zullen lopen. Zoals de titel al doet vermoeden, is dat bij mij het eerste leerjaar geworden. Stijn zal het tweede leerjaar voor zijn rekening nemen, Ann-Sophie het derde en Quinten het vierde.

Mijn mentor heet Miss Bernice, ze is een erg aangename en grappige vrouw. Mijn eerste contact met een leerkracht was ook met haar. ’s Middags is zij ook één van de enigen die ons vergezeld in de leraarskamer. De meesten zitten namelijk liever buiten. Toch verloopt het contact ook met hen ook erg vlot. Het lijk alsof iedereen hier even vriendelijk en steeds goed gezind rondloopt.
Je zal je misschien afvragen wat ik in het eerste leerjaar zal doen. Daarom zet ik hieronder even een dagschema:

MONDAY     07.00 – 08.00 Free time (huiswerk maken)
08.00 – 08.20  Assembly (ochtendritueel)
08.20 – 08.50 Mathematics
08.50 – 09.25 English
09.25 – 10.00 Break
10.00 – 10.35  Science
10.35 – 11.05  Physical Education
11.05 – 11.35  Break
11.35 – 12.05  Kiswahili
12.05 – 12.45  Religion
12.45 – 02.05  Break
02.05 – 03.10  English
03.10 – 16.00  Free time (huiswerk maken)

Zoals ik reeds in een vorige post vermeldde, moeten de leerlingen vanaf 16.00 uur normaal gezien een club kiezen. Dit is echter pas vanaf het 4de leerjaar. De leerlingen van de lagere klassen mogen dan naar huis gaan.
Van ons wordt wel verwacht dat we de clubs bijwonen en zelfs dat we participeren. Vaak is er na de clubs, die om 17.00 uur stoppen, ook nog een staff meeting tot 18.00 uur à 19.00 uur. Het zijn hier dus wel erg lange dagen.
De namen van de kinderen in de klas onthouden, zal ook nog een hele uitdaging worden. Hieronder vind je ze allemaal, opgedeeld volgens geslacht en leeftijd. Ik hoop dat ik je zo een beter idee geef van de beginsituatie in het eerste leerjaar.

BOYS
Adnan (10 jaar)
Ali (7 jaar)
Hussin (7 jaar)
Juma I (7 jaar)
Juma R (8 jaar)
Kazungu (7 jaar)
Powel (niet bekend)
Precious (niet bekend)
Rashid (8 jaar)
Suleiman (7 jaar)
Yassin (9 jaar)

GIRLS
Aisha (8 jaar)
Angelina (7 jaar)
Biadi (10 jaar)
Farida (6 jaar)
Halimo O (8 jaar)
Halima R (8 jaar)
Halima S (8 jaar)
Jackline (10 jaar)
Joyce (7 jaar)
Lindah (6 jaar)
Mishi (8 jaar)
Sandra (7 jaar)
Sherleen (6 jaar)
Swabrina (6 jaar)
Zainabu (7 jaar)

Hogeschool voor leerkrachten
Zaterdagvoormiddag bezochten enkelen onder ons de ‘teachers education. Na een zalig verfrissende rit op de motorbike, kwamen we rond 09.00 uur aan.

Tegen mijn verwachtingen in, was het een boeiende en bijzonder leerrijke ervaring. Ik verwachtte namelijk dat we gewoon een les zouden bijwonen, maar niets was minder waar. De docent stond ons uitgebreid te woord en gaf ons een concreet beeld van de lerarenopleiding in Kenia.
Hier in Kenia, moeten de leerkrachten 3 ‘courses’ doorlopen om hun diploma te behalen. Het is te zeggen… Als ze in het middelbaar lager dan D+ scoorden, moeten ze de 3 courses doorlopen. Vanaf D+ kunnen ze de eerste course skippen. De studenten moeten dus op z’n minst wel over een middelbare school diploma beschikken.

De eerste cursus is de ‘proficiency course’, die één jaar duurt. Deze bevat voornamelijk vakken die gericht zijn op algemene kennis, actualiteit en focust ook nog op de bijschaving van het Engels.
De tweede is de ‘certificate course’. Deze duurt 2 jaar en omvat 24 verschillende onderwerpen, gaande van de ontwikkeling van het kind, tot kinderen met speciale zorgen, tot activiteiten in alle specifieke vakken (Godsdienst, Wiskunde, Engels, Kiswahili,…).

De laatste cursus is de ‘diploma course’. Ook deze duurt 2 jaar. Als ik het goed begrepen heb bevat deze cursus dezelfde 24 onderwerpen als de vorige, maar wordt hier alles uitgebreider gezien.
Je zal nu misschien denken: “Amai, vijf jaar!”. Toch is dit niet echt vergelijkbaar met onze 5-daagse schoolweek. De leerkrachten komen hier enkel op zaterdagvoormiddag van 08.30 uur tot 12.00 uur naar de les.
In de week staat de meerderheid namelijk zelf voor de klas.
Het is dus niet verplicht om een hogeschooldiploma te hebben, om te kunnen beginnen lesgeven. Dit diploma zorgt uiteraard later wel voor een hoger inkomen.


We spraken met een erg gemotiveerde docent, die absoluut wist waarover hij sprak. De studenten waren niet zo jong als ik verwachtte, aangezien ze allemaal al enkele jaren gewerkt hadden. De ‘schoolfees’ lopen hier namelijk hoog op en het is volgens de studenten bijna onmogelijk om meteen na de middelbare school met de opleiding te starten. Een voorbeeld: Miss Bernice, mijn mentor in het eerste leerjaar, volgt nu de ‘certificate course’, maar ze geeft al sinds de opstart van de school les.
Qua accommodatie was er toch ook een erg groot verschil merkbaar. Ik verwachtte mij aan een groot schoolgebouw – à la KHK Vorselaar op z’n Afrikaans. We kregen echter een lagere school te zien, waarvan 2 klassen gehuurd werden door de docenten. Dit waren erg basic klasjes, zelf op het randje van vervallen. Ook was het er erg warm, want het dak bestond uit golfplaten die de hitte vasthouden. Toch leken de docenten, noch de studenten hier weinig last van te ondervinden.

Qua lesinhoud was de gelijkenis met ons Belgische programma treffend. Er waren ontzettend veel overeenkomsten met onze vakken. Het enige verschil hier is dat het minder uitgebreid gezien wordt. Toch ben ik er van overtuigd dat als de studenten afstuderen, ze meer dan voldoende bagage hebben om verantwoord en gemotiveerd voor de klas te staan. Het is dus te hopen dat die bagage ook effectief gebruikt wordt.

donderdag 5 januari 2012

Update (part two)

Jesus, het is alweer 2 maanden geleden dat ik hier iets gepost heb. Woepsie! Ik beloof jullie plechtig dat ik in Kenia meer aandacht zal besteden aan het typen van updates.

Ingezameld geld potlodenverkoop
Ondertussen zijn al onze potloden al een tijdje verkocht. We hebben hiermee toch een mooi bedrag kunnen binnen halen. Voor de curieuzeneuzen onder ons: we hebben alle opbrengst (€850) geschonken aan het project. Na kort overleg met de projectverantwoordelijke - die uiteraard nog steeds het best weet waaraan het geld besteed kan worden - hebben we besloten om hiermee een kast en grote zwembanden te kopen. De kast zou vanaf nu in de leraarskamer te bewonderen zijn. De zwembanden zouden ter groter vreugde van de kinderen gebruikt worden wanneer ze gaan zwemmen in de zee. Er zouden namelijk nog geregeld kindjes verdrinken. Jouw bijdrage zal dus een drenkeling minder kunnen betekenen. Be proud!

Aftellen
Over zee gesproken. De link is snel gelegd met zon, natuurlijk... Hier is het weer echt niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig ben ik nog thuis. (Haha!) Gevolg: ik begin des te meer af te tellen naar mijn 'grote avontuur'. Helaas staan er eerst nog een week stage en drie weken examens gepland. Bah! Ne mens zou voor minder willen vertrekken. Nog 28 dagen tanden bijten dus.

Ontmoeting studenten Hasselt in real life
Gisteren hebben we de 3 medestudenten van Hasselt ontmoet: Astrid, Nathalie en Quinten. We zijn samen iets gaan eten in 'den Da Giovanni' en nadien iets gaan drinken in godweetwaar. Het was eigenlijk vanaf het eerste ogenblik echt gezellig, dus dat is alweer een zorg minder en een reden meer om te willen vertrekken.

Oproep!
Aangezien het toch echt allemaal wel dichterbij komt, ben ik begonnen met het opstellen van een wat-mag-ik-niet-vergeten-lijst. Vergeetachtig as I am.
Nu, bij nader inzien staat daar echt nog niet zoveel op. Mijn oproep is dus: als je toevallig aan iets denkt dat ik echt niet mag vergeten, moet je mij dat zeker laten weten!! Eens benieuwd hoeveel grapjassen: 'Mezelf' zullen sturen...

Afronden
Voilà, ik denk dat ik hiermee de belangrijkste nieuwtjes nu wel verteld heb. Ik zal dan maar eens terug beginnen aan de rest van mijn schoolwerk, want believe it or not; hier ligt nog een berg op mij te wachten.
Mede daardoor vrees ik dat mijn volgende post pas vanuit het verre Kenia verstuurd zal worden. Sorry!

donderdag 3 november 2011

Update

Het is al even geleden dat ik hier nog een berichtje gepost heb, dus bij deze nog eens een update. Ondertussen is er toch nog wel wat gebeurd...

De vliegtuigtickets zijn geboekt!
Op 21 september hebben we onze vliegtuigtickets geboekt. De heenreis is gepland op 03/02/2012 om 20.15 uur en de terugreis is op 01/05/2012 om 17.05 uur. Je zal mij dus gedurende 90 dagen ongelooflijk hard moeten missen. Sorry ;-)

Eerste contact met de medereizigers
Het eerste contact met de studenten uit Hasselt is ondertussen ook gelegd. Dank u, facebook! Op 5 januari 2012 zullen we elkaar voor het eerst in real life ontmoeten. Spannend.

Potloden
De 1500(!) potloden tvv het project zijn twee à drie weken geleden aangekomen. De bedoeling is om 500 blanco potloden mee te nemen naar het schooltje. De andere 1000, voorzien van het Rainbow4Kidslogo, zullen we met z'n vijven proberen te verkopen aan €1 per stuk. Alle opbrengsten gaan dan uiteraard ook rechtstreeks naar het project. Momenteel heb ik er 57 verkocht. 143 to go! Daar zal ik dit weekend nog eens werk van maken,zie.

Inentingen
Gisteren ben ik langsgeweest bij het Tropisch Instituut (Antwerpen). Daar heb ik mijn laatste twee inentingen gekregen. Mijn teller staat nu op 7. Hallo kroket! De minst aangename voorbereiding op mijn reis is dus bij deze achter de rug. Joepie!

Ik ga nu nog wat papierwerk ivm een Vlir/UOSbeurs in orde brengen. Hopelijk levert dit iets op!

dinsdag 23 augustus 2011

Eerste contact met Katrien van Rainbow4kids


Vandaag heb ik m'n eerste contact gehad met Katrien (de projectverantwoordelijke van Rainbow4kids). Zij heeft mij meteen ook al enkele woorden Swahili geleerd.
Voor de geïnteresseerden: neem zeker eens een kijkje op http://www.rainbow4kids.be/ om te weten te komen wat ik ongeveer in Kenia ga doen.
Ja... Na wat opzoek- en leeswerk, zie ik mijn reis des te meer zitten!
Nog 167 dagen en het is zover.